Varianten op TR basis

Afgeleide TR typen zijn de TR2 Coupé Francorchamps, Swallow Doretti, Triumph Italia 2000, Peerless GT en Warwick 2-litre GT, GTR 4 Dove. 

 

TR2 Coupe Francorchamps

De Imperia fabrieken in Nessonveaux bij Luik bouwden Standard-Triumph modellen in licentie, waaronder TR 2’s. Men kwam er op het idee om op basis daarvan een duurdere en meer luxe coupé te bouwen. Hoewel de auto er aantrekkelijk uitzag, was het resultaat niet echt een succes. Hij was lawaaiig en snel heet van binnen, mede door het glazen dak, dat het effect van een broeikas opleverde. Het staal van het dak had ook de neiging te gaan scheuren op de hoeken van het glaspaneel. Er waren heel wat aanpassingen aan de carrosserie. De deuren waren hoger en breder en met draairamen uitgerust; de vloer was lager en de stuurkolom was iets naar het midden opgeschoven. Door dit alles lagen ook de productiekosten stukken hoger dan bij een standaard TR 2. 
swallow-doretti-2002

Swallow Doretti

De Swallow Doretti is vrijwel parallel met de TR 2 ontwikkeld, met medeweten van Sir John Black, de grote baas van Standard-Triumph. Het merk Swallow Coachbuilding was ooit eigendom van William Lyons, de baas van Jaguar. Maar in de 50-er jaren was het in het bezit van Tube Investments, de grote buizenmaker. De typenaam Doretti was geïnspireerd op de voornaam van Dorothy Deen, de befaamde sportwagen importeur in California, die ook de TR 2 in Amerika introduceerde. De techniek van de Doretti was puur TR 2, maar chassis en body waren eigen ontwerp. De auto had een buizenchassis, waarin motor en versnellingsbak vergeleken met de TR 2 een stuk naar achter waren geplaatst om een betere gewichtsverdeling te krijgen. De binnenpanelen van de body waren van staal en de huid was van aluminium. Hij was wel een stuk duurder dan de TR en omdat het merk Swallow relatief onbekend was, werd de auto geen commercieel succes. Nadat er 250 waren gemaakt tussen 1954 en 1955, werd de stekker eruit getrokken. 
peerless-gt

Peerless GT

Ook de firma Peerless, ooit importeur van Amerikaanse trucks, werd uitgedaagd door de mogelijkheden die het TR3 concept bood. De eigenaar, Bernie Rodger, ontwierp samen met John Gordon een nieuw buizenframe met een glasfiber body. Alle techniek kwam verder uit de TR 3(A). Alleen de achteras was verbeterd tot een De Dion systeem. Het resultaat was een 2+2 coupé, die er op het eerste gezicht aardig uitzag, maar bij nader inzien werd geplaagd door vele kinderziekten, veelal veroorzaakt door slechte productiekwaliteit. Hij was ook veel duurder dan de TR3 en dus werden er niet meer dan ca 325 van gemaakt tussen 1958 en 1960, het jaar dat Peerless aan dit avontuur ten onder ging.
warwick-gt

Warwick GT

Bernie Rodger was niet gauw uit het veld geslagen, dus zodra Peerless failliet ging, zette hij een nieuw bedrijf op, teneinde een verbeterde versie van de Peerless GT op de markt te brengen. De auto werd Warwick GT gedoopt en in 1960 op de markt gebracht. Ondanks verzekeringen van de maker, dat de kwaliteit aanzienlijk was verbeterd, vertrouwde de markt het niet en de geruchten over bouwkwaliteit en betrouwbaarheid bleven rond zoemen. Mede vanwege de hoge prijs kwam het project dan ook niet goed van de grond. Ook inbouw van de 3,5 l Buick V8 mocht niet baten.
italia-2000

Triumph Italia 2000 Coupé

In 1957 heeft Dr. Salvatore Ruffino het bedrijf C.E.S.A.C. opgericht en werd importeur van Standard-Triumph voor Italië. Zijn wens was om een eigen sportieve auto te produceren en liet Zagato en Michelotti ontwerpen voor een coupé op basis van de Triumph TR-3 maken. Zijn keuze viel op het ontwerp van Michelotti. In 1959 begon de feitelijke productie van de auto bij Vignale in Turijn. De auto werd uiteindelijk onder de naam Italia 2000 coupé door Ruffino S.p.a. op de markt gebracht. Vignale was een grote, professionele autobouwer die duizenden auto’s per jaar produceerde. De stalen carrosserie is door Vignale genummerd. Dr. Ruffino had een productieaantal van 1000 Italia’s gepland. Door de hoge aanschafprijs en daardoor problemen met de verkoop zijn er slechts 329 stuks gebouwd, de laatste eind 1962.  Het enige nadeel van deze prachtige auto was de prijs die 30-40% hoger lag dan een standaard Triumph TR 3A . 
dove-gtr4

Triumph GTR4 Dové

Deze auto had als basis de TR 4 en de TR 4A. Het was een gesloten versie met een grote achterklep, vergelijkbaar met de latere MGB GT. Technisch week hij niet af van de basisauto, afgezien van het wat hogere gewicht. Het was een idee van een Triumph dealer in Wimbledon, L.F. Dove & Co, dat wel de instemming van de fabriek had. Er zijn er maar ca 55 van verkocht, waarschijnlijk vanwege de flink hogere prijs en omdat andere dealers geen zin hadden een product van een concurrent aan de man te brengen. Er zijn er ook enkele, waaronder TR 4A’s en zelfs nog één TR 5, later op verzoek van eigenaren omgebouwd, zodat geen exacte productiecijfers bekend zijn. De auto werd in 1963 gelanceerd en de laatste is in 1965 gemaakt. 
 
 

Contact de TR Club

De TR Club is via de volgende adressen bereikbaar:

 
trch-logo 2

TRCH Nieuwsbrief

Als clublid ontvang je automatisch onze Nieuwsbrief en daar hoef je niet voor in te schrijven. Wil je de Nieuwsbrief niet meer ontvangen dan kan je met een klik onderaan de Nieuwsbrief je afmelden.

Ontvang je geen TRCH nieuwsbrief dan is waarschijnlijk jouw e-mailadres niet bij ons bekend. Tevens is het dan ook niet mogelijk om in te loggen op de site. In de Nieuwsbrief melden we de laatste belangrijke club berichten en aankondigingen van komende evenementen. Zo blijf je altijd snel op de hoogte van het reilen en zeilen binnen de club.